In memoriam

[branko]

Preminuo Predrag Matvejević

U Zagrebu je u 85. godini preminuo Predrag Matvejević, jedan od najipoznatijih intelektualaca, književnik i esejist.

Jedan je od najpoznatijih publicista u jugoistočnoj Evropi, a bio je univerzitetski profesor na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, pariškoj Nouvelle Sorbonne, rimskoj La Sapienzi. Bio je predsjednik PEN- a i počasni i doživotni potpredsednik Međunarodnog PEN kluba u Londonu.

Jedan je od najprevođenijih hrvatskih pisaca u svetu. Autor je mnogih knjiga, a najpoznatiji je po 'Mediteranskom brevijaru', koji je preveden na 21 evropski jezik, te na arapski, hebrejski, turski, japanski i esperanto.

Šezdesetak uglednih italijanskih umetnika potpisalo je pre godinu dana inicijativu da se Matvejeviću dodeli Nobelova nagrada za književnost zbog "Mediteranskog brevijara".

Matvejević je rođen 1932. godine u Mostaru. Studirao je u Sarajevu i Zagrebu, doktorirao na Sorbonni. Primio je počasne doktorate u Francuskoj, Bosni i Hercegovini i Italiji.

[branko]

Preminuo reditelj Vladimir Tadej

Reditelj i doajen hrvatske i jugoslovenske filmske scenografije Vladimir Tadej umro je u 92. godini, javila je sinoć Hrvatska rado televizija (HRT).

Radio je na približno stotinu filmova, među kojima komediju "Žuta" (1973), ratne drame "Hitler iz našeg sokaka" (1975), "Sutjeska" (1973) i "Bitka na neretvi" (1969).

Njegovi filmovi obuhvataju opus od realističkih i rekonstrukcijskih scenografija (Bakonja fra Brne 1951, Izgubljena olovka 1960, U gori raste zelen bor 1971) do naturalističkih (Tri Ane 1959) i građanskih i modernih (Jubilej gospodina Ikla 1955, Samo ljudi 1957, Pustolov pred vratima 1961, Kaja, ubit ću te! 1967).

Bio je koscenarista u više animiranih filmova, režirao je crtani film "Sve želje sveta" (1966) i osam igranih filmova među kojima su naročito uspešni oni za decu: Družba Pere Kvržice (1970), Hajdučka vremena (1977), Tajna starog tavana (1984), Kanjon opasnih igara (1998).

Vladimir Tadej rodio se u Novskoj 1925, studirao je arhitekturu na Tehničkom fakultetu u Zagrebu, a scenografiju je usavršio u studiju Barandov u Pragu. Dobio je Nagradu "Vladimir Nazor" za životno delo (2004).

[branko]

[branko]

UMRO RELJA BAŠIĆ Legendarni glumac preminuo u 87. godini



Relja Bašić je rođen u Zagrebu 14. veljače 1930. godine. Njegova majka Elly Bašić je bila poznata hrvatska glazbena pedagoginja i pijanistica. Dobio je prezime po svome očuhu Mladenu Bašiću, hrvatskom dirigentu. Diplomirao je glumu na ADU u klasi dr. Gavelle. Godine 1955., pri kraju studija, redatelj Bojan Stupica ga uključuje u dramski ansambl HNK u Zagrebu, gdje, ostvarivši niz uloga s istaknutim redateljima (Stupica, Radojević, Gavella, Paro, Habunek, Violić, Juvančić, Spaić) i odigravši 498 predstava ostaje u stalnom angažmanu do 1967. godine.

Godine 1968. Bašić prelazi u status samostalnog umjetnika te kao glumac i redatelj djeluje u Teatru ITD, Kazalištu Komedija, Zagrebačkom kazalištu mladih, kao i na Dubrovačkim ljetnim igrama. U tim kazalištima odigrao je 797 predstava i realizirao svojih prvih šest režija (Ljubaf, Crna komedija, Jedan dan u smrti Joe Egg, Stara vremena, Obećanja i Hotel Plaza).

Godine 1974. s grupom istaknutih glumaca svoje generacije osnovao je prvo hrvatsko putujuće privatno kazalište Teatar u gostima, u kojem kao umjetnički direktor, glumac i redatelj ostaje sve do njegovog prestanka djelovanja 2004. godine. Teatar u gostima je za vrijeme svog tridesetogodišnjeg života izveo 4213 predstava u 340 mjesta i gradova Hrvatske, Jugoslavije te u inozemstvu.

Na filmu Relja Bašić debitira već za vrijeme studija u antologijskom Koncertu Branka Belana (1954.), jednom od najvažnijih i najboljih ostvarenja jugoslavenskog filma. Time samo najavljuje još istaknutije uloge u filmovima koji su promijenili tijek hrvatske i jugoslavenske kinematografije, poput Ronda Zvonimira Berkovića, za kojeg osvaja i Zlatnu arenu u Puli 1966. godine. Njegova interpretacija muškarca čiji je brak utonuo u krizu obilježila je film koji je najavio potpuno nova razmišljanja u filmskom mediju, i van naših prostora.

Godine 1970. ulogom g. Fulira u Tko pjeva zlo ne misli Kreše Golika, Bašić postaje ikonom urbanog hrvatskog folklora.

Njegova filmska karijera broji 56 domaćih i, služeći se njemačkim, francuskim, slovenskim, talijanskim te engleskim jezikom, 71 strani naslov, uključujući suradnje s nekim od najvećih imena europskog i svjetskog filma, kao što su Volker Schlöndorff, Peter Ustinov, Abel Gance, Robert Hossein, Lamont Johnson, James Cellan Jones, Alexandre Astruce, Mauro Bolognini, Wojtech Jasny, Luigi Magni, Wolfgang Becker i Giuliano Montaldo.

[branko]

Umro Raša Popov

Dečji pisac, glumac i novinar Raša Popov preminuo je u 84. godini u Beogradu.



Kako je za Blic rekao njegov sin, Popov je preminuo juče.

"Sveznalica, autentični mudrac i Orfej našeg doba", najbolji su opisi kojima je na Vikipediji objašnjeno ko je novinar i književnik Radivoj Raša Popov. U vreme prikazivanja serijala "Fazoni i fore" bio je pomalo svačiji deda.

Rođen je 26. juna 1933. u Mokrinu. Iako je više voleo istoriju, 1952. Popov se opredelio za studije književnosti u Beogradu. Novinarsku karijeru počeo je u novosadskom "Dnevniku", a radio u listu "Mladost", u Radio Beogradu, u Televiziji Beograd. Bio je lektor za srpskohrvatski jezik u Londonu, Birmingemu i Notingemu i glavni urednik izdavačke kuće "Matica srpska".

Dobitnik je mnogobrojnih priznanja, između ostalih Godišnje nagrade Radio Beograda 1967. za seriju "Vidovi fašizma" i Nagrade za životno delo "Dositej Obradović" 2015.

Ništa čudno, ako se zna da je već u trećoj godini, zahvaljujući ocu, listao enciklopediju "Sveznanje", a sa devet prvi put pročitao Dositejev "Život i priključenija", pisale su prošle godine "Novosti".

O društvenim temama pisao je kao kolumnista lista "Politika".

Intelektualno je sazrevao uz Makavejeva, kao književnik kada mu je "selektor" bio Vasko Popa u "Poslednjoj šansi" na Tašmajdanu, odakle su kretale najlepše ideje. Iz njih su nastale nezaboravne emisije za decu "Neven", "Šešir bez dna", "Radost saznanja".

Objavio je više knjiga pesama za decu i odrasle: "Dva oka" (1963), "Gvozdeni magarac" (1976), "Žabac koji ne zna da ćuti" (1987), "Trulež zglave" (1991), "Šešir bez dna" (2001), "Lažljiva usta istine" (2002), "Vozom posred ulice" (2003), "Bio sam srećni konj" (2003), "Bajke za XXI vek" (2007), "Čarobnjakov SMS" (2007), "Mali zeleni" (2009), "Mokrinski patuljci" (2013), "Usamljena princeza" (2014).

Iza sebe je ostavio dvoje dece - ćerku Dijanu i sina Bojana.

Svojevremeno je objasnio šta ga je nateralo da se odrekne novinarstva i okrene pisanju za decu: "Svom sinu Bojanu, svešteniku u Moskvi, ispričao sam bar hiljadu bajki pred spavanje, a ćerki Dijani, posle sedam godina, još hiljadu. Samo sam jednu zapisao. A kad mi se rodila unuka Maša, odjednom sam dobio odnekud čudom dar da pevam i pišem za decu. Za nju sam napisao svoju prvu knjigu za decu, 'Žabac koji ne zna da ćuti'. Izašla je 1987. Taj žabac sam ja, ali i Zmaj Jovin žabac koji nema sluha".

[branko]

Umro reditelj filma "Kad jaganjci utihnu"

Reditelj filma „Kad jaganjci utihnu“, Džonatan Dem umro je u 73. godini, a mediji prenose da je umro od raka i komplikacija bolesti srca.

Dem je počeo filmsku karijeru radeći za Rodžera Kormana. Godine 1991. Dem je osvojio oskara za režiju filma Kad jaganjci utihnu. Film je dobio oskare u svih pet glavnih kategorija (najbolji film, reditelj, scenario, glavni glumac i glavna glumica). Nakon toga je režirao još jednog oskarovca, film Filadelfija, za kojeg je Tom Henks dobio Oskara kao najbolji glavni glumac.

Jedan od njegovih čestih rediteljskih motiva je dopuštanje junacima da gledaju direktno u kameru.

Poslednji Demov film bio je „Ricki and the Flash“ iz 2015. s Meril Strip kao ostarelom rokerkom koja se mora vratiti u rodnu Indijanu zbog porodične krize. Dem je bio oženjen za rediteljku i producentkinju Evelin Pursel. Iza sebe je ostavio drugu ženu, Džoan Hauard, i njihove troje dece.

[Bibliotekar]

Umro je legendarni spiker RTV Beograd Miodrag Zdravković

Jedan od najpoznatijih srpskih i jugoslovenskih spikera svih vremena, Miodrag Zdravković, preminuo je danas u 90. godini.

Spiker, novinar i urednik RTV Beograd, koji je u svojoj karijeri najširem auditorijumu saopštavao najvažnije vesti iz zemlje i sveta, poput početka Praškog proleća, Konferencije o nasvrstanima u Kairu i atentatu na američkog predsednika Džona Kenedija, 4. maja 1980. pročitao je i vest o smrti doživotnog predsednika SFRJ Josipa Broza Tita. I po njenoj interpretaciji ostao zauvek zapamćen.



Posle završetka zaječarske gimazije i demobilizacije 1946. godine, otišao je u Beogradu da studira građevinu. Međutim, to mu nije išlo od ruke. Nekako u to vreme poznati režiser „Filmskih novosti” Aca Mitrović čuo je za mlađanog Zdravkovića, dopala mu se boja njegovog glasa. Snimili su dva dokumentarca. Ubrzo odlazi kod čuvenih lektora Radmile Vidak i Branislava Surutke, ali se na početku nije osobito iskazao. Ipak, Radmila i Surutka hteli su pošto-poto da „stvore” novog spikera.

Prvi spikerski koraci Miodraga Zdravkovića zbili su se u „Filmskim novostima”, a posle jake konkurencije na audiciji, primljen je u Radio Beograd 1954. godine. Na Televiziju je prešao 1960. godine i odmah se izdvojio svojom pojavom i umećem saopštavanja.

Dostojanstveno, odmereno, sa besprekornom dikcijom i impostacijom glasa, on je retkom nadarenošću svojom ukupnom pojavom potvrđivao vest koju čita, pa je tako i postao „spiker za važne vesti”.

Manje je poznato da je za svoje zasluge u Drugom svetskom ratu u redovima NOV u kojima se nalazio od 1942. bio odlikovan Medaljom za hrabrost, a u miru pak Ordenom zasluga za narod sa srebrnim zracima. Nakon penzionisanja 1983. godine posvetio se pčelarstvu i godine 1989. bio je izabran za predsednika Pčelarskog saveza Srbije.

[branko]

Odlazak Radoslava Lazića

U Beogradu je preminuo Radoslav Lazić (1939-2017) reditelj, estetičar i dramski pedagog

U BEOGRADU je preminuo Radoslav Lazić (1939-2017) reditelj, estetičar i dramski pedagog. Rođen je u Sanskom Mostu, režiju je završio u klasi prof. Vjekoslava Afrića u Beogradu. Uporedo je studirao istoriju umetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Postdiplomske studije iz oblasti teatrologije apsolvirao je na FDU u Beogradu.

Specijalističke studije završio je u Parizu, a doktorsku disertaciju "Jugoslovenska dramska režija, 1918-1991, Teorija i istorija, praksa, propedeutika" odbranio je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Kao pozorišni reditelj režirao je oko 50 predstava na scenama Beograda, Zagreba, Novog Sada, Subotice, Niša, Banjaluke, Sombora, Vršca, Pančeva... Režirao je prvo izvođenje Sterije na sceni Državnog teatra Tirgu-Mureš u Rumuniji.

Od 1976. bavio se pedagoškim radom na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, a bio je i urednik časopisa za pozorišnu umetnost "Scena". Autor je i priređivač velikog broja knjiga, oko 50 zbornika i tematskih brojeva časopisa posvećenih umetnosti pozorišta, radija i televizije. Dobitnik je internacionalne nagrade za životno delo "Mali princ" na festivalu pozorišta za decu u Subotici, nagrade "Boško Zečević", Povelje za životno delo "Zlatna anima", nagrade za životno delo iz oblasti teatrologije "Lovorov venac" Pozorišnog muzeja Vojvodine...

[Bibliotekar]

Otišao je pravi Bond... Džejms Bond

Juče, 23. maja 2017, u Švajcarskoj je u 89. godini, nakon kratkotrajne bitke sa karcinomom, preminuo slavni britanski glumac, ser Rodžer Mur.

Preminuo je glumac koji je u nezaboravne glavne uloge akcionog superheroja u „Svecu”, „Ubeđivačima” i sedam nastavaka serijalua o poduhvatima tajnog agenta Njenog veličanstva Džejmsa Bonda uneo rafinirani humor, uglađenost i učtivost.

Iako je smatrao sebe tek četvrtim po redu glumcem koji je koliko-toliko valjano tumačio nezaboravni lik Jana Fleminga, Rodžer Mur je po mnogima svojom elokventnom manirističkom distinkcijom kreirao esencijalnu osobenost Flemingovog Džejmsa Bonda. „Šon je igrao Bonda kao ubicu, a ja sam igrao Bonda kao ljubavnika.” Nonšalantnost i šarm bili su integralni delovi svih njegovih filmskih interpretacija. No isto tako i njegova daleko izraženija ranjivost, koja je u njegovoj interpretaciji Bonda bila vidljiva. Baš kao i njegove poodmakle godine u liku: Mur je, naime, imao 45 godina kada je po prvi put zaigrao u liku Bonda, dok je Šon Koneri svoj debi u ovoj roli ostvario u njegovoj 32. godini. To je uvek doprinosilo suptilnom osećaju gledalaca da je Murova ranjivost na filmskom platnu nekako stvarna. Pa bilo da je izložen ogromnim G-naprezanjima u simulatoru u „Operaciji svemir” (1979), ili prilikom deaktiviranja bombe u dresu klovna u filmu „Oktopusi” (1983). Uostalo, pentranje po Ajfelovoj kuli i mostu Golden Gejt teško da je preporučljivo za čoveka u 56 godini života.



Suptilni manirizam u gesturi takođe je predstavljao neponovljivu karakteristiku njegove glume. Obrve su, po njegovom ličnom tvrđenju, predstavljale nadomestak za objektivni manjak njegovog glumačkog talenta. Zbog toga je, prema vlastitom kazivanju, svu svoju ekpresivnost zasnovao na tri položaja svojih obrva: na obrvama izvijenim prema gore, na obrvama izvijenim prema dole, i obrvama izvijenim u isti čas i prema gore i prema dole. „Bile su upotrebljene, moram to reći, veoma dobro” - dodao je on.

Rođen u Londonu 14. oktobra 1927. od majke domaćice i oca policajca odogvornog za izradu situacionih crteža sa mesta zločina i nesreća, Rodžer Muir je svoju naklonost ka umetnosti otkrio veoma rano. Napustio je školu sa 15 godina kako bi se zaposlio kao animator u izradi crtanih filmova, no ostao je bez posla nakon samo godinu dana. Kraljevsku akademiju dramskih umetnosti, ali je zbog nedostatka novca napustio posle tri semestra. Pokušavajući da nekako zaradi za život, 1945. se prijavio kao statista. Njegova prva epizodna uloga bila je rola rimskog legionara u filmu „Cezar i Kleopatra” sa Vivijen Li i Klodom Rejnsom. Svoju istinsku šansu dobio je slučajno 1958. kada je bio angažovan za televizijsku seriju „Ajvanho” koja je kreirana prema literarnom predlošku ser Valtera Skota.

Usledile su još dve televizijske uloge većeg obima, uključujući i dva vestern-serijala („The Alaskans” i „Maverick”), pre no što je Mur konačno postao istinska zvezda, igrajući borca protiv kriminala i plejboja Sajmona Templara u popularnoj kriminalističkoj TV seriji „Svetac”, koja je kontinuirano snimana od 1962. do 1969. godine. Mur, koji je ujedno i režirao 9 epizoda, uneo je u svoju rolu do tada neviđenu količinu šarma i nonšalantnosti – uključujući njegovo legendarno direktno gledanjeu kameru, pri kojem je nedostajalo samo nestašno namigivanje publici.

Tajnog agenta 007 prvi put je zaigrao u filmu „Živi i pusti druge da umru”, 1973. godine. Džejmsa Bonda igrao je i filmovima: „Čovek sa zlatnim pištoljem” (The Man With The Golden Gun) iz 1974, „Špijun koji me je voleo” (The Spy Who Loved Me) iz 1977, „Operacija Svemir” (Moonraker) iz 1979, „Samo za tvoje oči” (For Your Eyes Only) 1981. i „Oktopusi” (Octopussy) 1985. godine, ostavši upisan u anale filma kao glumac sa najviše uloga u filmovima serijala o Džejmsu Bondu.
Uvek besprekorno odeven, uglađenih manira u ophođenju i prijatnog glasa, Rodžer Mur bio je zajedno sa Dejvidom Nivenom, Majklom Kejnom i Robertom Vonom poslednji iz plejade filmskih džentlmena-heroja koji su danas potpuno nestali sa velikih i malih ekrana.

Rodžer Mur ostao je upamćen i po svom humanitarnom radu, zbog koga je 1991. godine proglašen za ambasadora dobre volje Ujedinjenih nacija. Zbog iskazanog dugogodišnjeg humanitarnog delatništva pri UNICEF-u kraljica Elizabeta II odlikovala ga je 1999. godine Orednom britanske imperije, a titulu viteza Britanske imperije dobio je 2003. godine. Republika Francuska dodelila mu je 2008. godine Orden viteza reda umetnosti i književnosti.

Farewell, good Sir! And thank you for the memories.

[branko]

Umro Bata Kameni, legendarni kaskader

Legendarni srpski kaskader Dragan Stanojević, poznatiji kao Bata Kameni, preminuo je u Beogradu u 76. godini posle kraće bolesti. Pojavio se u više od 500 filmova i serija kao kaskader i epizodni glumac

Bata Kameni - čovek koji je poginuo 1.000 puta

Legendarni srpski kaskader Dragan Stanojević, poznatiji kao Bata Kameni, preminuo je u Beogradu u 76. godini, javio je danas RTS.

Dragan Stanojević, koji se pojavio u više od 500 filmova i televizijskih serija, umro je bolnici „Sveti Sava“ u Beogradu nakon kraće bolesti. Ostaće upamćen ne samo po svom kaskaderskom poslu, već i po mnogobrojnim epizodnim ulogama.

Osnovnu školu završio je u Beogradu, gde je kasnije izučio automehaničarski zanat.

Prekretnicu u njegovom životu predstavljala je prijava na konkursu za kaskadere u filmu "Dugi brodovi".

Posle toga je snimao film za filmom. Stanojevića su iz milošte i zbog posla kojim se bavio ubrzo prozvali Bata Kameni.

Legenda srpske i jugoslovenske kinematografije ostvario je karijeru dugu više od cetiri decenije.

Impresivan broj od više od 500 filmova u kojima je učestvovao, što kao kaskader što kao epizodni glumac, omogućio mu je da se upozna sa domaćim i stranim velikanima filmske umetnosti.

Verovatno ne postoji nijedan poznati domaci glumac ili režiser da nije radio sa Batom Kamenim, a od stranih je sarađivao sa Džonom Hjustonom, Klintom Istvudom, Li Marvinom, Andželikom Hjuston, Ričardom Bartonom, Savinom Geršak, Entonom Edvards, Kirkom Daglasom i mnogim drugim.

Od brojnih priznanja koje je dobio ističu se nagrada za životno delo na Filmskom festivalu u Nišu i plaketa za izuzetan doprinos jugoslovenskom filmu Jugoslovenske kinoteke.

[branko]

Preminuo muzičar Milivoje Mića Marković

Klarinetista, saksofonista, kompozitor, aranžer, publicista, dugogodišnji urednik Radio televizije Beograd i PGP RTB Milivoje Mića Marković preminuo je noćas u 78. godini, prenose beogradski mediji.

Milivoje Mića Marković rođen je 20. marta 1939. u Zagrebu, a gimnaziju i Muzičku školu „Franjo Kuhač” pohađao je u Osijeku.

U Beograd je došao 1957. godine i nakon položene audicije postao član Udruženja džez muzičara Beograda.

Upisao je studije prava i paralelno nastavio školovanje u Muzičkoj školi „Josip Slavenski” gde je 1959. godine diplomirao u klasi prof. Franje Partlića.

Istovremeno nastupao je na igrankama u Zemunu gde je svirao sa Mirkom Šoucom i prvi put uzeo u ruke tenor saksofon.

Bio je prvi diplomac džez odseka Muzičke akademije u Gracu i predvodio je Big bend u Beogradu.

Marković je bio muzički urednik na Televiziji Beograd, a tokom rada na televiziji bio je i autor i voditelj niza emisija, među kojima je najzanimljivija saradnja sa Mićom Orlovićem kao koautorom brojnih kvizova.

Godine 1972. godine napisao je muziku za film i TV seriju „Otpisani”.

Zajedno sa Stjepkom Gutom osnovao je Marković-Gut sekstet sa kojim je nastupao na evropskim džez festivalima i snimio pet samostalnih LP-ja.

Sa Milošem Petrovićem osnovao je „M&P South Quartet” sa kojim je snimio dva CD.

Autor je plana i programa nastave za džez klarinet i saksofon, objavljen u Prosvetnom glasniku Republike Srbije.

Predavao je u Muzičkoj školi „Stanković” u Beogradu, a tokom karijere stekao je više nagrada i priznanja.

Beogradski džez festival: Odlazak „Miće Koltrejna"

Kao saksofonista bio je prepoznatljiv po snažnom, zemnom tonu i oštroj, provokativnoj improvizaciji, zbog čega je među muzičarima dobio nadimak „Mića Koltrejn”, piše u saopštenju Beogradskog džez festivala povodom smrti džez muzičara Milivoja Miće Markovića.

Marković je kao klarinetista nadahnuće potražio u lepršavom svingu Benija Gudmena, a u domenu kompozicije ravnopravno se zanimao za tradicionalnije forme bibapa, fanki izraz i ukrštanja folklora sa džezom, navode u saopštenju.

Iz Beogradskog džez festivala podsećaju da je za taj festival Marković bio vezan od sredine sedamdesetih godina, nastupajući u različitim postavama u glavnom programu, kao i na džem sešnima.

„Po obnavljanju manifestacije posle petnaestogodišnje pauze ponovo je postao član Saveta, potom Odbora, a 2014. godine i umetnički direktor festivala, što je ostao do kraja života. Na otvaranju jubilarnog, 25. izdanja festivala 2009. godine okupio je legendarni Sekstet Marković-Gut, za, kako se ispostavilo, njihov poslednji nastup”, navodi se u saopštenju.

Na otvaranju prošlogodišnje manifestacije Markoviću je uručena specijalna plaketa kojom je imenovan za doživotnog člana Odbora i počasnog stanovnika „Džez planete”, a njegov poslednji uspešno obavljeni posao bio je finalizacija programa 33. Beogradskog džez festivala, samo nekoliko nedelja pre smrti.

[branko]

PREMINUO CUNE: Predrag Gojković nas napustio u 85. godini!

Predrag Gojković Cune preminuo je u 85. godini.

Predrag Gojković Cune bio je srpski pevač narodnih pesama, starogradskih, sevdalinki, zabavnih i meksikanskih pesama.

Nadimak "Cune" je dobio, kako je sam objasnio u emisiji "Balkanskom ulicom" Radio-televizije Srbije, po majčinom dozivanju "Odi da te majka cune" (ljubi).

U početku karijere bio je poznat po izvođenju meksikanskih pesama, pa zatim zabavnih i naročito narodnih pesama. Pored toga, igrao je uglavnom epizodne uloge u nekoliko televizijskih serija i filmova.

Gramofonska ploča sa pesmom "Kafu mi, draga, ispeci" izdata je 1962. godine i dostigla zlatan tiraž od 50 hiljada primeraka.

Pored mnogo održanih koncerata i televizijskih emisija pevao je i u duetu sa Predragom Živkovićem Tozovcem, Miroslavom Ilićem, Živkom Đurić i Lepom Lukić, a nastupao je i u triju sa Miroslavom Ilićem i Predragom Živkovićem Tozovcem ("tri tenora").

U novembru 2015 je rekao da neće više pevati i tako završio pevačku karijeru posle više od pola veka.

[branko]

Preminuo Ljubiša Samardžić

BEOGRAD - Proslavljeni glumac Ljubiša Samardžić, legenda jugoslovenske i srpske kinematografije, preminuo je u 81. godini, objavili su beogradski mediji.
Samardžić je preminuo nakon duge i teške bolesti.

Rođen je 19. novembra 1936. godine u Skoplju u porodici rudara koji su radili u rudniku uglja Jelašnica kod Niške Banje.



Ljubiša Samardžić je studirao pravo, a potom je prešao na Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Debitovao je na filmu 1961. godine, gde je igrao u ostvarenju "Igre na skelama".

Veoma brzo je stekao popularnost širom bivše Jugoslavije.

Rano je otkriven njegov talenat za glumu, i studirao je kod Bojana Stupice kao stipendista.

Šezdesetih godina prošlog veka, Samardžić je bio jedno od zaštitnih lica domaće kinematografije, i u karijeri je ukupno ostvario 130 uloga na velikom platnu i malim ekranima.

Nadimak "Smoki" dobio je zahvaljujući istoimenom liku kog je tumačio 1963. godine, u filmu "Peščani grad".

Među zapaženijim ulogama su filmovi "Bitka na neretvi", "Sutjeska", "Bombaši", "Ljubavni život Budimira Trajkovića", "Lude godine", "Rad na određeno vreme", "Moj tata na određeno vreme", "Nije lako sa muškarcima", "Magareće godine", "Ubistvo sa predumišljajem", "Nataša"…

U bogatoj televizijskoj karijeri igrao je u serijama "Vruć vetar", "Povratak otpisanih", "Kuda idu divlje svinje", "Bolji život", "Policajac sa Petlovog brda", "Jesen stiže, dunjo moja"…

Poslednja uloga koju je ostvario bila je u seriji "Miris kiše na Balkanu" 2011. godine, koju je i režirao. Kao reditelj, debitovao je dramom o bombardovanju "Nebeska udica", i zatim režirao filmove "Nataša", "Ledina", "Konji vrani"…

[branko]

Odlazak Petra Lazića

Književnik, novinar, publicista i univerzitetski profesor, Petar Lazić preminuo je u 57. godini

Lazić je novinarsku karijeru započeo u studentskom radio-programu "Indeks 202", gde je od 1984. do ukidanja 1996. bio autor tekstova, reditelj i urednik kultnog "Indeksovog radio-pozorišta".

Bio je glavni i odgovorni urednik satiričnog lista "Naša krmača", direktor i glavni i odgovorni urednik magazina "Bre", direktor i glavni i odgovorni urednik "Glasa javnosti", pomoćnik odgovornog urednika "Blica" i pomoćnik glavnog i odgovornog urednika programa Beograd 202.

Slovio za jednog od najuglednijih satiričara. Predavao je na Fakultetu za medije i komunikacije u Beogradu.

Bio je šef poslaničke grupe (DEPOS-ND) u Skupštini Srbije (jedini u istoriji našeg parlamenta koji je podneo ostavku na tu funkciju i napustio Skupštinu), kao i potpredsednik skupštinskog Odbora za kulturu i informisanje.

[branko]

Preminula glumica Nada Đurevska



Jedna od najznačajnijih bosanskohercegovačkih glumica, Nada Đurevska, umrla je u 65. godini u Sarajevu, javila je agencija Anadolija.

Kako javljaju mediji, glumica je poslednjih nekoliko meseci imala ozbiljnih problema s bolešću.

Đurevska je rođena 8. januara 1952. godine u Skoplju u Makedoniji.

Dobitnica je Zlatne Arene Filmskog festivala u Puli (Od zlata jabuka) i nagrada SIZ-a grada Sarajeva 1989. za uloge: Maša (Čehov, Tri sestre), Hasanaginica (Isaković, Hasanaginica), Filomena (Molijer, Učene žene) Nađa (Crnjanski, Roman o Londonu).

Ostaće upamćene i njene uloge u predstavama: Izgubljeni sin, Woyzeck, Hamlet, Duplo dno, Medeja, Hotel slobodan promet, Paskvelija...

U ratnim godinama, igrala je na sve tri scene sarajevskih pozorišta (Majka, Hasanaginica, Čekajući Godota, U agoniji, Pješice).

Nakon rata pojavljuje se u predstavama Sarah Bernhardt, Tartuffe, Hamlet, Biće biće, Derviš i smrt, Kraj igre, Suton, Roberto Zucco, Hanka, Partija remija, Tvrđava, Sakati Billy, Višnjik, Legenda o Ali-paši, Prvi put s ocem na izbore, Ženski turbo-folk bend, igrajući na svim scenama BiH pozorišta.

Predstavom Višnjik, Narodnog pozorišta Sarajevo, 2004. godine, obeležila je 30 godina umetničkog rada i tom prilikom uručena joj je plaketa Grada Sarajeva.

Đurevska je i dobitnica Šestoaprilske nagrade grada Sarajeva, 2014. godine.

Nakon uručenja nagrade je izjavila da se povlači sa scene, nakon 40 godina rada.

"Ova nagrada je takva da briše sve uspehe i neuspjehe, sve tuge, radosti, sve snove, pravde i nepravde na ovom mom često teško prohodnom putu, ali na putu na kojem mi je bilo najvažnije sačuvati ljudsko lice”, kazala je tada glumica.

[branko]

Preminuo glumac Ljubomir Ubavkić Pendula

Glumac Ljubomir Ubavkić Pendula preminuo je noćas u 87. godini u Kragujevcu.

Ubavkić je rođen 1931. godine u Otočcu. Karakterističnog izgleda i glasa Ubavkić je ostvario je više zapaženih uglavnom epizodnih uloga u televizijskim serijama i filmovima. Pojavio se 1967. u "Zabavlja vas Mija Aleksić". Igrao je u "Samcima", "Kravavoj bajci", potom serijama "Građani sela Luga", "Filip na konju", "Pozorište u kući", "Otpisani" i "Povratak otpisanih", "Više od igre", "Vruć vetar", "Srećni ljudi", a jedno od poslednjih pojavljivanja na malom ekranu bilo mu je u seriji "Selo gori, baba se češlja".

Jedna od većih uloga na filmu bila je uloga Živote Cvijovića u ostvarenju rađenom za televiziju "Dr" koji je 1984. po Nušićevom komadu režirao Aleksandar Đorđević.

[branko]

Preminuo književnik Vuk Krnjević

Pesnik, književnik i dugogodišnji član Udruženja književnika Srbije Vuk Krnjević, preminuo je u 83. godini, saopštilo je danas UKS.

Krnjević je autor 26 knjiga pesama, osam knjiga eseja, kritika i antologija, bio je više decenija urednik "Prosvete" i časopisa "Književnost", kao i urednik u RTS-u.

Dobitnik je Zmajeve nagrade, nagrade SANU iz Fonda "Branko Ćopić", nagrada "Milan Rakić" i "Kočićevo pero" i Povelje za životno delo UKS.

Krnjević je bio urednik kultnih jugoslovenskih televizijskih serija "Otpisani" i "Salaš u malom ritu", kao i scenarista brojnih igranih i dokumentarnih filmova.

[Bibliotekar]

U Beogradu je u 49. godini preminuo Nebojša Glogovac

Televizijski i pozorišni glumac Nebojša Glogovac preminuo je u 49. godini života posle kraće bolesti. Glogovac je pre samo 10 dana bio hitno primljen u Institut za onkologiju. Mediji su tada pisali da je čuveni glumac teško bolestan i da je njegovo zdravstveno stanje ozbiljno.



Nebojša Glogovac je rođen 30. avgusta, 1969. u Trebinju, u porodici sveštenika Milovana i Milene Glogovac. Porodica se preselila u Pančevo kada je Nebojša imao sedam godina. Glogovac je u to vreme imao malu ulogu školskog druga Slobodana Popadića u tada vrlo popularnoj seriji „Bolji život” (1987).

Posle srednje škole je upisao studije psihologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Nakon dve godine studija se predomislio i 1990. je upisao glumu na beogradskom Fakultetu dramskih umetnosti u klasi profesora Vladimira Jevtovića. Zajedno sa njim tada su studirali Nataša Ninković, Vojin Ćetković i Sergej Trifunović.

Nebojša Glogovac je tokom svoje karijere tumačio brojne uloge na televiziji i u pozorištu.

Jedna od njegovih poslednjih uloga bila je u TV seriji „Nemanjići – Rađanje kraljevine”, koja će uskoro početi da se emituje na RTS-u. Tumačio je ulogu Vukana, najstarijeg sina Stefana Nemanje.Igrao je takođe i u seriji „Ravna gora” u kojoj je tumačio lik generala Dragoljuba Draže Mihailovića.

Neke od uloga koje će ostati upamćene načinio je u ostvarenjima „Bure baruta”, „Nebeska udica”, „Munje”, „Kad porastem biću kengur”, „Klopka”, „Hadersfild”, „Branio sam Mladu Bosnu” i „Krugovi”.

Igrao je isto tako i u televizijskim serijama „Porodično blago”, „Moj rođak sa sela”, „Vratiće se rode” i „Vojna akademija”.

Počevši od 1996. godine Nebojša Glogovac je bio član Jugoslovenskog dramskog pozorišta gde je odigrao niz zapaženih uloga u predstavama „Sumnjivo lice”, „Metamorfoze”, „Hadersfild”, „Šine”, „Lutalica”, „Lažni car Šćepan Mali” i „Hamlet”.
Među kritičarima je važio za jednog od najboljih glumaca u regionu, a za svoj umetnički rad je dobio brojne nagrade i priznanja, među kojima su i pet godišnjih nagrada njegovog matičnog pozorišta, JDP-a.

Prošle godine je proglašen Evropskim glumcem godine na Film festivalu u Italiji. Dobio je nagrade za najboljeg glumca u filmu „Ustav Republike Hrvatske”, na festivalima u Puli i Londonu, kao i Gran pri na Filmskim susretima u Nišu.

Nebojša Glogovac bio je takođe i laureat Sterijine nagrade za glumačko ostvarenje u predstavi „Hadersfild” na Sterijinom pozorju u Novom Sadu, te nagrade Grada Beograda za filmsku umetnost, nagrade „Miloš Žutić”, nagrade „Branka i Mlađa Veselinović”, kao i statuete „David Štrbac”.

[branko]

[Bibliotekar]

Preminuo je Stiven Hoking

Renomirani teorijski fizičar Stiven Hoking preminuo je u 76. godini u svom domu u Kembridžu, preneo je BBC.



Jedan od najuticajnijih mislilaca našeg doba, Stiven Hoking svojom je inovativnom i originalnom naučnom delatnošću u velikoj meri doprineo razvoju teorijske fizike i kosmologije. Ugled je stekao ne samo po odvažnosti i matematičkoj rafiniranosti svojih teorijskih radova, već i po jasnoći sa kojom ih je izlagao. Hodeći tokom više od četiri decenije samim graničnim područjima teorijske fizike, on se neprekidno trudio da što potpunije matematički opiše načela koja upravljaju našim kosmosom.

Hoking je diplomirao fiziku na Oksfordu, a potom je s temom iz teorije relativnosti doktorirao na univerzitetu u Kembridžu, gde je nastavio svoju akademsku karijeru.

Kao student je u 21 godini života oboleo od amiotrofične lateralne skleroze, te su mu sledstveno tome davane male šanse za preživljavanje, a mnogi lekari smatraju da je istinsko čudo to što je sa takvom bolešću proživeo više od pola veka, budući da prosečni životnih vek osoba obolelih od ove bolest iznosi svega 5 godina.

Osuđen na doživotnu bitku za opstanak, potpuno nepokretan, u kolicima, s vremenom je izgubio i sposobnost govora, pa je bio u stanju da sa okolinom komunicira jedino uz pomoć kompjuterskog sintetizatora glasa.

Hoking je pobedio ovu tešku fizičku onesposobljenost i još više od pet decenija davao izuzetan doprinos teorijskoj fizici i matematici, potvrdivši svojim čudesnim životnim opusom istinsku nesputanost ljudskog uma, kadru da prkosi svim preprekama.

Dok se njegovo telo iz godine u godinu suočavalo sa sve većom patnjom i ograničenjima, njegov je um neumorno istrajavao u matematičkom istraživanju krajnjih granica teorijske fizike. Objedinjavajući i dalje razvijajući matematičke koncepte supergravitacije i supersimetrije, kvantne teorije i M-teorije, teorije superstruna i p-brana, Stiven Hoking je vazda intelektualno obitavao na još neukroćenim krajnjim međama nauke, tražeći definitivni matematički ključ zagonetke koji bi u vidu Velike Objedinjene Teorije opisivao sve što postoji i što se događa u Kosmosu.

Za svoj naučni doprinos nagrađen je brojnim nagradama i odlikovanjima: Ordenom sledbenika časti, Ordenom Britanske Imperije, Predsedničkom medaljom slobode, te članstvom u Kraljevskom društvu (Akademiji nauka) 1974. Redovni profesor matematike na Lukasovoj katedri Univerziteta u Kembridžu postao je 1979. Godine 1989. postao je počasni pratilac kraljice.

Mnogi su ga smatrali najvećim živim naučnikom na svetu i najblistavijim teoretičarom fizike posle Ajnštajna.

Nije doživeo da pre svoje smrti odleti u svemir, što je planirao da učini.